MELICRATUM

MELICRATUM

graece Μελίκρατον, h. e. mel lacte mixtum. in evocationibus Manium olim adhibitum. Circe apud Homerum Odyss. x. v. 517. iussit Ulyssem. Βόθρον ὄρυξ᾿ ὅσσόντε πυγούσιον, ἔνθα καὶ ἔνθα, Α᾿μφ᾿ αὐτῷ τε χοὴν χεῖςθαι πᾶσι νεκύεσσι, Πρῶτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέϊ ὄνῳ. Foveam fodere, cubiti undiquaque longitudine, Inque illam libamen invergere omnibus Inferis, Primum melicrato, postea dulci vino. Sil. Italicus interpretatur, l. 8.

Fundunt mella super, Bacchique et lactis honorem.

Unde videmus, mel, lac et vinum, ad nefanda haec sacra, poposcisse Circen. Adicit deinde aquam et farinam albam, versu seq.

Τὸ τρίτον δ᾿ αὖ ὕδατι, ἐπὶ δ᾿ ἄλφιτα λευκὰ παλύνειν.

Tertio vero aquam infundere, eamque farinâ albâ inspergere.

Quae omnia Stat. Theb. l. 4. v. 451. itidem memorat, ubis Sacra talia describit,

Principio largos novies tellure cavatâ

Inclinat Bacchi latices, et munera verni

Lactis, et Actaeos imbres, suadumque cruorem

Manibus: aggeritur, quantum bibit arida tellus.

Ubi Lutatius, Novem, inquit, scrobibus factis; in quibus nobiles latices fudit auctos aquâ, et quae scaris necessaria, collocavit. idem Actaeos imbres, mel et oleum Atticum simul interpretatur. Sane Chois Inferorum adhibitum etiam oleum docemur a Marone, quamvis infusum dicat is extis iam ardentibus, Aen. l. 6. v. 252.

Tum Stygio Regi rocturnas incobat aras,

Et solida imponit taurorum viscera flammis,

Pingue superque oleum fundens ardentibus extis.

Quod vero idem Lutatius de mulso addit, non recte loqui videtur, Hoc enim cum mel sit et vinum, μελικρήτῳ Homeri non recte respondet. Id namque Lac et Mel designare, facile adiectio vini et quidem dulcis, convincit. Et sic Didy mus in Scholiis, Μελικρήτῳ τῷ μετὰ γάλακτος μέλιτι. Alioqui non nescimus, Mulsum recte dici et sic interpretatur Cyrilius Glossographus, etc. Casp. Barthius Animadversion. ad Stat. d. l.